Saturday, 31 December 2011

Hunza - Pakistan

Je la nomo de Allah, la donema, la pardonema.

My Photo 

Centra Oficejo:
Pakistana Esperanto-Asocio (PakEsA)
Esperanto Markaz, Chowk Shahidan
Mulatan, Pakistano.


Hunza - Pakistan


Hunza is probably Pakistan's most visited valley, by the tourists. It is a fairy tale land surrounded by beautiful rugged & snow capped mountains. Only at a distance of 100 Kms. from Gilgit Hunza is a small town on Karakorum Highway. At the altitude of 7000 - 800 feet it is the first main town or stop if you are entering Pakistan from China.
The central Hunza known as Karimabad is basically a town of just 6 villages. The first main villages as you come from Gilgit on the main Karakorum Highway is Aliabad. There there are spectacular views of  Rakaposhi mountain (7788 meters), PTDC Motel Hunza and other small hotels are located on the main Karakorum highway here. Just above Aliabad on the hill are Altit and Baltit villages the heart of Hunza. There is a very interesting Bazaar and two Forts in Altit & Baltit Villages. The Baltit fort has recently been restored and converted into a guided museum.
Hunza is undoubtly the Shangri-la of James Hilton's novel The Lost Horizon. It is probably the most Photogenic point in the world. There are numerous tours and activities available fromHunza Below you will find some options for bus/culture tourist where as for the adventure lovers there is more info on our Adventure Tours section.


Places in Hunza


Karimabad: As described above is the main bazaar of Hunza full of colorful shops with local dry fruits (Dried Apricots, Apricot Nut, Almonds, Walnuts Mulberry, etc.) At the end of bazaar is the Baltit village and Baltit fort which are restored by the Aga Khan fund for Culture & heritage. The fort has been brought into a guided museum you can spend time in the for visiting different sections of the fort and viewing the slide show in the small hall of the fort.
Duikar: At an height of 10000 feet above sea level this is a beautiful spot to see sunrise. You can see 8 peaks above 7000 meters from here each gets the sun light one by one as sun rises.

Hunza Valley

Je la nomo de Allah, la donema, la pardonema.

My Photo 

Centra Oficejo:
Pakistana Esperanto-Asocio (PakEsA)
Esperanto Markaz, Chowk Shahidan
Mulatan, Pakistano.


Hunza Valley

Hunza Valley is a stunningly beautiful and popular region in the Northern Areas of Pakistan.
Hunza, a remote mountain kingdom, may have been the inspiration behind James Hilton's "Shangri-La." The area opened up in the 1970s following the completion of theKarakoram Highway (KKH); an engineering marvel tracing the old Silk Route from Pakistan into China.
The visitors to Hunza are overwhelmed by the rugged charm, the fragrant breeze singing through graceful poplar trees and the velvet-like green carpet of wheet fields, set against the background of snow-covered mountains.
Situated at an elevation of 2,438 meters, Hunza Valley's tourist season is from May to October. The temperature in May is maximum 27°C and minimum 14°C. The October temperatures are: maximum 10°C and minimum 0°C.


Cities / Villages



Karimabad


The Capital of Hunza Valley - Karimabad is just 100 KM drive from Gilgit, and most people arrive by road and it takes almost 2 - 3 Hours to reach Hunza from Gilgit. The main bus stand is on the KKH - Karakoram Highway 'Aliabad'. There are booking agents in town for long distance buses & jeeps along the KKH. The journey from Islamabad can take as long as 24 hours.
Gilgit Airport (IATA: GIL) is small and has 45 minute flights to Islamabad on PIA
From Kashgar (China) there is a 270 RMB regular bus service to Hunza via Sost crossing over the Khunjerab Pass (about 5000 meter high). Across river Hunza at Sost, there is a village called Khuda Abad. People usually do not stop at Khunjerab Pass, they just carry on their journey to Sost with the bus. From Sost, you can do a number of activities around like trekking in the valleys, or drive to Hunza-Karimabad (2 hours), where the Baltit Fort is standing. The Khunjerab Pass is open from May 1st to Dec 30th, but closed in winter.

Ganish

Ganish is the oldest village in the heart of Hunza, Six kilometers (4 miles) beyond Aliabad, the KKH makes a sweeping S-bend down past Ganish village to the bridge across the Hunza River. Ganesh, on fertile flat and above the river, is guarded by an old watchtower and fort. The old craved mosque is also worth a visit. In the pool in front of the tower all the local children learn to swim. ( this used to be in past )Until this century boys had to swim across the Hunza River to prove that they could escape or attack across the river when necessary. Until the British came in 1891, the men of Hunza used to keep a sword, gun, shield and a loaf of bread (which was replaced every eight days) beside their doors; when the drums beat the alarm from Altit fort, heralding the approach of raiders, each man would grab these things and run for the fort. (Presumably his family went too.)Like Gilgit Hunza was an important staging post on the Silk Route and was heavily traveled for thousands of years by traders going back and forth between China, India and the west over the Kilik, Mintaka, Parpik and Khunjerab passes. The most convincing proof of this lies in the inscriptions on the Ganesh rock, a sort of Silk Route guest book.

Wednesday, 28 December 2011

25a Kongreso de PakEsA 2002


Je la nomo de Allah, la donema, la pardonema.

My Photo 

Centra Oficejo:
Pakistana Esperanto-Asocio (PakEsA)
Esperanto Markaz, Chowk Shahidan
Mulatan, Pakistano.


25a Kongreso de PakEsA en 2002
پاکیسا کی25 وین کانفرنس 

  کریم ملک وائس  چانسلر غلام مر تضیٰ  سے شیلڈ لے رھے ھیں 

 علامہ مضطر عباسی وائس  چانسلر غلام مر تضیٰ  سے شیلڈ لے رھے ھیں 

 پروفیسر حمید رضا صدیقی  وائس  چانسلر غلام مر تضیٰ  سے شیلڈ لے رھے ھیں

 بشیر بھٹی بھیروی  وائس  چانسلر غلام مر تضیٰ  سے شیلڈ لے رھے ھیں

 پروفیسر محمّد امین وائس چانسلر غلام مر تضیٰ  سے شیلڈ لے رھے ھیں  

 وائس چانسلر بہا والدین زکریا یو نیورسٹی غلام مرتضیٰ علامہ مضطرعباسی سے قرآن  پاک  لے رھے ھیں   

علامہ مضطر عباسی 25 وین اسپرانتو کانفرنس میں اسپرانتو دانوں کے ساتھ  


 علامہ مضطر عباسی 25 وین اسپرانتو کانفرنس میں گروپ کے ساتھ 


Pri universlaj kongresoj



Je la nomo de Allah, la donema, la pardonema.

My Photo 

Centra Oficejo:
Pakistana Esperanto-Asocio (PakEsA)
Esperanto Markaz, Chowk Shahidan
Mulatan, Pakistano.

Kongresoj

Kongresoj kunigas tutmondan esperantistaron

Kiu ne konas la Universalajn Kongresojn — la plej grandan jaran manifestacion de la Esperanto-movado? Kulturfestivalo, tutmovada forumo, turisma festo, ili restas por multaj la definitiva pruvo ke Esperanto vivas kaj prosperas.
Ĉiujare UEA organizas la kongreson en alia lando, provante respekti la geografian distribuon kaj organizajn fortojn de la movado. Ĉiuj kongresoj havas similan karakteron, kun iom da ŝanĝoj de jaro al jaro. Estas intelektaj programeroj (debatoj pri la Kongresa Temo, Internacia Kongresa Universitato, prelegoj pri la kongresa lando), artaĵoj (nacia kaj internacia vesperoj, koncertoj, teatraj prezentoj, Belartaj Konkursoj), kaj amaso da primovadaj kunsidoj (Komitato de UEA, fakaj asocioj, kunsidoj pri specifaj temoj). Estas Tagoj de la Libro, de la Lernejo, de la Paco. Estas granda libroservo. Mallonge, ĉiu povas trovi ion laŭ sia gusto, kaj multaj simple uzas la okazon por interamikiĝi kaj pasigi la tagojn en agrablaj ekskursoj kaj babilado.
Membroj en la kategorioj MJ kaj MA ricevas fortan rabaton ĉe la kongresa kotizo. Ankaŭ kongresa aliĝo antaŭ la fino de la antaŭa jaro kunportas grandan ŝparon. Gejunuloj ĝis 19-jaraj aliĝas senpage; tiuj inter 19- kaj 30-jaraj ricevas rabaton. Estas grave resendi la mendilon kaj la pagon por ĉiuj aranĝoj antaŭ la 1-a de majo de la koncerna jaro. Ĉiu korespondado okazas tra la Centra Oficejo kaj ne tra la Loka Kongresa Komitato. Vidhandikapitaj aliĝintoj al UK ricevas la ĉefajn materialojn surkasede kaj la programon brajle. Ĉe la kongreso oni ricevas Kongresan Libron, kiu detale prezentas la programon de la semajno. Ĉiutage aperas la tiel nomata Kongresa Kuriero, kun interesaj raportoj kaj utilaj informoj pri okazaĵoj kaj eventualaj programŝanĝoj.

Unesko mesaĝo al la 96a UK


Je la nomo de Allah, la donema, la pardonema.

My Photo 

Centra Oficejo:
Pakistana Esperanto-Asocio (PakEsA)
Esperanto Markaz, Chowk Shahidan
Mulatan, Pakistano.


 Mesaĝo de Irina Bokova, Ĝenerala Direktoro de Unesko okaze de la 96-a Universala Kongreso de Esperanto

Kopenhago, la 23-an de julio 2011
Estas por mi granda plezuro sendi miajn salutojn al ĉiuj partoprenantoj de la 96-a Universala Kongreso de Esperanto.
Koncentriĝante al “dialogo kaj reciproka kompreno”, la elektita temo de la nuna Internacia Jaro de la Junularo de UN, vi kontribuas al la antaŭenigo de la idealoj de paco, libereco, progreso kaj solidareco, kiuj esencas por kapabligi la junularon kaj atingi la Jarmilajn Evolucelojn. En tiuj noblaj celoj partoprenas ankaŭ Unesko, kies membro-ŝtatoj – cite el nia konstitucio – “firme intencas evoluigi kaj kreskigi la rimedojn de komunikado inter siaj popoloj kaj uzi tiujn rimedojn cele al reciproka kompreno kaj pli vereca kaj perfekta konado de la vivo de aliaj.”
Estante distinga karakterizaĵo de la homa ekzisto kaj kovrante la tutan gamon de homaj emocioj, opinioj kaj valoroj, lingvoj funkcias kiel nemalhaveblaj portiloj de dialogo, toleremo, kompreno kaj respekto inter popoloj, sociaj grupoj kaj generacioj.
La Esperanto-movado, fondita antaŭ pli ol cent jaroj, persiste promocias egalecon inter la lingvoj, kulturoj kaj popoloj de la mondo. Simile, Unesko estas konvinkita, ke multlingveco iĝis esenca por konservi la mirindan diversecon kiu karakterizas la homaron, precipe en la nuna epoko de ĉiam kreskanta tutmondiĝo. Plie, estante integra parto de niaj identecoj, multlingveco iĝis vaste agnoskata kiel strategia faktoro por paco kaj daŭripova evoluo.
Unesko do aplaŭdas la grandegajn klopodojn de esperantistoj ĉie en la mondo dum la lastaj jardekoj. Tiurilate la 96-a Universala Kongreso de Esperanto formas valoran kontribuon al la lukto por antaŭenigi lingvan diversecon kaj reciprokan komprenon.
Al Universala Esperanto-Asocio kaj al ĉiuj partoprenantoj en tiu ĉi 96-a Universala Kongreso de Esperanto, mi volas esprimi miajn plej varmajn bondezirojn por fruktodonaj kaj stimulaj laboroj.
Irina Bokova

UN-Konferencon de Neregistaraj Organizaĵoj


Je la nomo de Allah, la donema, la pardonema.

My Photo 

Centra Oficejo:
Pakistana Esperanto-Asocio (PakEsA)
Esperanto Markaz, Chowk Shahidan
Mulatan, Pakistano.


 UN-Konferencon de Neregistaraj Organizaĵoj

UEA aktivis ĉe UN-Konferenco
Gazetaraj Komunikoj de UEA
N-ro 426
2011-09-07
Kvin reprezentantoj de UEA partoprenis la ĉi-jaran Konferencon de Neregistaraj Organizaĵoj, kiun la Departemento pri Publika Informado (DPI) de Unuiĝintaj Nacioj okazigis en Bonn (Germanio) de la 3-a ĝis la 5-a de septembro. Tiu ĉi plej grava ĉiujara evento de UN por NRO-j okazis por la 64-a fojo kaj havis la temon "Daŭrigeblaj socioj -- respondecaj civitanoj".  La konferencon malfermis Kiyo Akasaka, asista ĝenerala sekretario de UN pri komunikado kaj publika informado. Ĝenerala sekretario Ban Ki-Moon salutis la inaŭguron per videomesaĝo.

Kiel delegitoj de UEA partoprenis Marcus Cramer, Stefano Keller, Mélanie Maradan, Julia Noe kaj Manfred Westermayer. Dum la konferenco ili havis multajn okazojn por interparoli kun reprezentantoj de aliaj NRO-j kaj interŝanĝi ideojn, informilojn kaj kontaktkartojn.

La teamo de UEA aktive diskonigis la starpunktojn de UEA pri lingvaj rajtoj, komentante i.a. tion ke nur la angla estis laborlingvo de la konferenco. Al la demando de Keller pri la kialo, Maria-Luisa Chávez, ĉefino pri la rilatoj de UN kun NRO-j, respondis, ke tion kaŭzis nur manko de mono. Ankaŭ ŝi bedaŭris la neeblon uzi pli da lingvoj.

Dum unu el la rond-tablaj diskutoj Keller revenis al la afero post elpaŝo de reprezentanto de PepsiCo, kiu prezentis la klopodojn de sia firmao subteni la evoluon en la diversaj mondopartoj, kie ĝi fabrikas kaj vendas siajn varojn. Keller demandis,ĉu PepsiCo ne povus per subvencio ebligi ankaŭ uzon de aliaj oficialaj lingvoj de UN ol nur la angla ĉe similaj konferencoj, se ĝi jam faras tiom vastan "homhelpan" laboron. La estrarano de UEA ricevis la respondon, ke pri tio oni skribu al la oficejo de PepsiCo. La sama respondo venis ankaŭ al lia demando, ĉu la firmao, kiu ĉeestas en tiom da lingvoregionoj, ne povus meti ankaŭ Esperantajn vortojn sur siajn varojn.

Ĉe la rond-tabla diskuto pri civitana partopreno, Mélanie Maradan demandis, kiel la prelegantoj imagas la partopreneblon en tiu diskuto kaj en surloka agado ekz. de indiĝenaj popoloj, se oni uzas nur la anglan. Ŝi rimarkigis, ke ĝuste la koncernatoj ne povas partopreni en la diskuto kaj ke en la konferenco multaj reprezentantoj ne povas interveni pro nesufiĉa kono de la angla. Maradan demandis, kion oni intencas fari por solvi tiun problemon, sed ŝi ne ricevis respondon.

La delegitoj de UEA ĉeestis kelkajn laborgrupojn, kie ili aldonis al la diskutoj menciojn pri la neceso konsideri la rajton de ĉiu popolo je uzo de sia gepatra lingvo kaj je plukultivado de sia kulturo.

En kunsido kun la ĉefino kaj la stabo de la NRO-rilatada oficejo de UN Stefano Keller alparolis en Esperanto kun angla interpretado de Marcos Cramer. Li komentis diversajn kontakt- kaj informkanalojn de UN, kiu pli kaj pli uzas Facebook, Twitter kaj Youtube por rilati kun la civila socio. Kiel ekzemplon pri la agado de UEA, Keller menciis la novan retejon kreitan en Novjorko, kiu informas la esperantistaron pri la laboro de UN. Manfred Westermayer alparolis pri projekto realigata de esperantistoj en Afriko.

Jam komence de la konferenco estis publikigita malneta projekto de la fina deklaro, pri kiu la ĉeestantaj NRO-j povis komenti kaj fari proponojn pri ŝanĝoj kaj aldonoj. La teamo de UEA proponis aldonon de frazoj pri lingva diverseco kaj lingvaj rajtoj, pri kiuj la tekstoprojekto tute silentis.

La lastan tagon oni prezentis la kune finverkitan deklaron de la konferenco, el kiu tamen mankis la mencioj pri lingvaj rajtoj proponitaj de UEA, pri kiu ellaso Maradan protestis. Du el la tekstoprilaborantoj estis favoraj al lingvaj rajtoj, kaj private venis al Keller por sugesti denovan aldonon de la modifproponoj de UEA en la jam plulaboritan tekston. Tion Keller kaj Maradan faris, dum iliaj kolegoj Cramer, Noe kaj Westermayer plu kontaktadis reprezentantojn de aliaj organizaĵoj.

Ankoraŭ dum kelkaj tagoj la respondeculoj pri la fina deklaro plu laboros pri ĝia teksto laŭ la lastminutaj plendoj kaj aldonproponoj. Kia ajn ĝi estu, kiel rezulto de la partopreno de UEA en la konferenco restos, ke la ĉeestintoj aŭdis pri lingvaj rajtoj, pri Esperanto kaj pri UEA. Sekve ili eksciis pri la defendado de lingvaj minoritatoj fare de esperantistoj kaj pri la uzo de Esperanto por interetna kompreniĝo, dialogo kaj komunikado.

Dokumentoj, videoj kaj fotoj pri la konferenco:
http://www.linguistic-rights.org/eventoj

(Laŭ la raporto de Stefano Keller.)

ESPERANTO POR UN


Je la nomo de Allah, la donema, la pardonema.

My Photo 

Centra Oficejo:
Pakistana Esperanto-Asocio (PakEsA)
Esperanto Markaz, Chowk Shahidan
Mulatan, Pakistano.


PROPOSAL FOR A SYMPOSIUM
Universal Esperanto Association

Languages and the United Nations


Background

The Universal Esperanto Association has a long history of organizing conferences and symposiums in cooperation with UN personnel on aspects of language. For a number of years, in the 1980s, these conferences took place in cooperation with the Office of Conference Services and included such topics as:

        Languages in International Organizations
        Language and Culture in International Organizations
        The Economics of Language Use
        Overcoming Language Barriers: The Human/Machine Relationship
        Language Planning at the International Level
        Language Behaviour in International Organizations.

Recently the Association has revived this tradition. In December 2010, for example, it organized a symposium entitled “From Zamenhof to Soros,” at which a new biography of L. L. Zamenhof and a book by Tivadar Soros were launched. Speakers included Professor Esther Schor, of Princeton University, who is working on a book on Esperanto and Zamenhof, and the well-known financier George Soros, who presented a brief reminiscence of his father, Tivadar Soros.


A Symposium on Language and the United Nations

The Association plans to organize a symposium in the spring of 2012 (tentative date: Friday, May 4) on the topic “Language and the United Nations,” during which it hopes to consider the role of language in the operations of the United Nations and the ways in which linguistic concerns intersect with United Nations programs. Among possible topics for consideration are:

        Language services at the UN: translation and interpretation
        Language training at the UN
        Indigenous languages and indigenous peoples
        Mother tongue education
        Language and development

The Association welcomes proposals for papers on any of these topics or related topics – to be presented at the spring symposium.

A preliminary meeting on the topic will take place from 2:30 pm to 4:30 pm on Friday, December 16, at the Church Center, 777 UN Plaza, and will be followed by a brief reception. Principal speaker will be Humphrey Tonkin, University Professor of the Humanities and President Emeritus at the University of Hartford. Professor Tonkin has been associated with advocacy for the United Nations for many years and is well-known as a proponent of international education and language study. His talk will be followed by a panel discussion.


The Topic

The United Nations is a fully international organization, indeed the most extensive and comprehensive international organization in existence. Its work spans the world and the peoples and nations of the world. Built into the very purposes and mission of the United Nations is the idea of an alliance of the nations of the world in free association to improve the lot of humankind and to advance equality, democracy, and material and spiritual well-being of all nations.

The linguistic dimension affects the work of the United Nations in numerous ways but is relatively little talked about. At the most immediate level, certain languages are used for conducting the regular business of the organization. A second range of languages is used for the circulation of documents and participation in debate. A third range of languages is used for the dissemination of information to member-states and the wider public, or to deal with the particular exigencies of a given project or program within the United Nations family. Languages are not treated equally because the need for communication makes such language equality unattainable. In effect, the organization has negotiated a certain compromise between monolingualism on the one hand and total multilingualism on the other.

Implementation of United Nations language policy involves the deployment of a large body of skilled translators and interpreters, many of them regular members of the UN staff or of staffs of its agencies, and many others working under contract. The United Nations also operates its own program of language training for staff members.

Beyond the formal language policy used in the Secretariat and in the General Assembly, there exist distinct and codified language policies in the various agencies and other UN bodies. These policies are applied with varying degrees of consistency and strictness. Here, too, compromises are negotiated, in an effort to include all, though sometimes with a bias toward the linguistically more powerful – not least because such a bias exists in the larger world beyond the UN itself.

Carrying out a particular project or running a particular program may require the deployment of many languages. A development project conducted exclusively in the working languages of the UN may well exclude the very population for whom the development project is designed, or may result in top-down decision-making that does not involve the people most directly affected. Reversing that process requires careful program design in which language is given adequate attention; it also requires resources, since language specialists must be involved in the process. Nowhere is this reality clearer than in human development – addressing people’s growing demands for participation in modern society while retaining their own linguistic, cultural and religious heritage and way of life.

The field of human development includes the issue of language. UN organizations such as UNESCO have devoted particular energies to the preservation of linguistic diversity, the linguistic and cultural rights of indigenous peoples, the right to mother-tongue education, and the preservation of endangered languages and cultures. In the field of human rights, the issue of language rights, enshrined in the Universal Declaration of Human Rights and other human rights instruments, is receiving increasing attention.

On occasion, such activities may seem at odds with official language policy within the UN – as though the formal policies of the United Nations on the one hand, and its activities in the field on the other, occupy two quite different ideological positions. Indeed, in the UN as in other organizations, there is a tendency to see language at the formal level as a technical problem, akin to plumbing or accounting, rather than as an issue that is fraught with ideological, political and cultural implications. This tendency to downplay the significance of language is itself an ideological, political and cultural choice, leading to potential distortion of the mission and accomplishments of the organization. Many feel that to upset the formal consensus might negatively affect the UN’s work in the field; others believe that greater linguistic democracy at the centre would lead to greater concern for linguistic freedom and diversity in the UN’s human development efforts. In a sense this tension reflects a larger tension in society as a whole – between those who welcome the forces of globalization as a way of opening opportunities for all and those who fear that global homogenization will lead to the loss of a sense of identity and individuality.


The Association

The Universal Esperanto Association, in addition to its promotion of the International Language Esperanto, takes an active interest in issues of language and human rights, language equality, the elimination of discrimination on linguistic grounds, multilingualism, and related issues. It is one of only a very few NGOs whose primary interest is the promotion not only of language learning but also of language rights. At the United Nations it works for these goals and also serves speakers of Esperanto (of whom there are hundreds of thousands across the world) as an information service about the UN and its work (see its website).

To contact the Association’s UN Office, write: info@esperanto-un.org

152nd anniversary of the birth of Ludwig Zamenhof


Je la nomo de Allah, la donema, la pardonema.

My Photo 

Centra Oficejo:
Pakistana Esperanto-Asocio (PakEsA)
Esperanto Markaz, Chowk Shahidan
Mulatan, Pakistano.
pakesa@yahoo.compakesa@gmail.com
pakesa@hotmail.com




152nd anniversary of the birth of Ludwig Zamenhof


Polska prezydencja w Radzie UE

On 15th December 1859 Ludwig Zamenhof, the inventor of Esperanto, was born.The celebration of the 152nd anniversary of his birth includes various events, meetings and concerts organised e.g. in Warsaw and Białystok.
Dr. Ludwig Lazarus Zamenhof was born in Białystok.According to biographers, it is here, in a town inhabited by representatives of many cultures, religions and languages, where the idea of a common language closing the ethnic and linguistic gaps between peopleoriginated inthe mind of Ludwigduring his childhood.
This idea did not leave him when the whole family moved to Warsaw.Here, in 1878,he celebrated the first version of the common languagewith his high school classmates.However, 9 years passed from that draft until the mature version of Esperanto saw the light of day.
LudwigZamenhof completed medical studies, but in the meantime he continued his work on his language project, which became his life’s work.The first textbook of the Common Language (LingvoInternacia) appeared on 26th July 1887. Its name originates from the pseudonym of the author, Doctor Esperanto, which simply means a hopeful person.
The textbook, entitled First Book, initially published in Russian, Polish and English, contains, in addition to grammatical rules, rules of pronunciation and a dictionary of Esperantoas well as the first translations of literary works.The translations confirm the communicative maturity of Esperanto, its literary flexibility, and how nice it sounds.
Esperanto was quickly acquiring new students and for nearly 125 years it has been the only planned language functioning in the everyday relations between hundreds of thousands people across all continents and during conferences, seminars and thematic meetings.The success of Dr. LudwigZamenhof, who was recognised as a Distinguished Citizen of the World in 1959, is proved by the language’srich original literature as well as literature translated from all languages,radio broadcasts, web portals and discussion groups and its own press.
Two UNESCO resolutions, in 1954 and 1985, confirm the role of Esperanto in thecultural achievements of humanity and recognise its great potential for communication, dialogue between people and for bringing people of all cultures and languages together.

La 152-a naskiĝ­datreveno de Ludoviko Zamenhof.
La 15-an de decembro 1859 naskiĝis la kreinto de la lingvo Esperanto.
La 15-an de decembro 1859 naskiĝis Ludoviko Zamenhof, la kreinto de la lingvo Esperanto. La solenadojn de la 152-a naskiĝdatreveno akompanas pluraj eventoj, renkontiĝoj kaj koncertoj organizataj i.a. en Varsovio kaj Bjalistoko.
D-ro Ludoviko Lazaro Zamenhof naskiĝis en Bjalistoko. Laŭ biografoj ĝuste tie, en la urbo enloĝata de reprezentantoj de multaj kulturoj, religioj kaj lingvoj en la infana menso de Ludoviko kreiĝis la ideo de komuna lingvo foriganta la etnajn kaj lingvajn diferencojn inter la homoj.
Ĉi tiu ideo ne forlasas lin,  kiam la tuta  familio translokiĝas al Varsovio. Tie ĉi en 1878 en grupo de gimnaziaj kolegoj li solene festas la unuan version de la universala lingvo. Tamen de tiu projekto ĝis la matura versio de Esperanto pasas 9 jaroj.
Ludoviko Zamenhof finas medicinajn studojn, sed dum la tuta tempo li laboras pri la projekto de la lingvo, kiu fariĝas lia vivoverko. La unua libro de la InternaciaLingvo aperas 26.07.1887. Ĝia nomo deriviĝas de la pseŭdonomo de la aŭtoro de la lernolibro d-ro Esperanto, kiu simple signifas personon, kiu havas la esperon.
“La unua Libro”, tian titolon portas la lernolibro, eldonita komence ruse, pole, angle enhavas krom la  gramatikaj principoj, prononc­reguloj kaj vortareto la unuajn literaturajn tradukojn. Ili reliefigas la komunikan maturecon de Esperanto, ĝian literaturan flekseblecon kaj agrablan sonon.
Esperanto rapide akiras novajn adeptojn kaj de preskaŭ 125 jaroj estas la unusola planita lingvo, kiu funkcias en la ĉiutagaj kontaktoj de centoj da miloj da homoj de ĉiuj kontinentoj, dum kongresoj, seminarioj, tem­renkontiĝoj. Riĉa originala kaj traduka literaturo el ĉiuj lingvoj, radioelsendoj, gazetaro, la interretaj portaloj kaj diskutgrupoj atestas pri la sukceso de d-ro Ludoviko Zamenhof, kiu en 1959 estis rekonita Elstara Civitano de la Mondo.
Du Unesco-rezolucioj el 1954 kaj 1985 konfirmas la pozicion de Esperanto en la kulturaj atingaĵoj de la homaro kaj elmontras ĝiajn komunikajn valorojn en la reciproka dialogo kaj proksimiĝo de la homoj de ĉiuj kulturoj kaj lingvoj.


Last updated: 14-12-2011